ओ हिंऊ गोरी !

ओ हिंऊ गोरी,

नठान्नु अचेल
मैले तिमीलाई बेवास्ता गरें
ठुला ठुला अक्षरमा
सेताम्य हिंऊ माथि
हिजो भर्खरमात्रै लेखेको थिंए
मैले सबैभन्दा बढी सम्झिने
तिम्रो …. नाम |

सायद,

मेरो मस्तिष्क तिमीले पढ्न सक्ने
कुनै यन्त्र आविष्कार भैदिए
पक्कै पनि
तिम्रो ‘बिश्वाश’बाट म
दोषमुक्त हुने थिएं होला |

तिमी मान या नमान
नुनिलो समुद्र पारीको देशमा
नुनिलो पसीना पिईरहदा पनि
त्यतिबेलामा मुस्कुराउन मन लाग्छ
जब डालीडाली फूल्दछन्
चेरीका रहरलाग्दा फूलहरु
तिम्रै प्रतिबिम्ब बनेर !

यो कठ्याङ्ग्रिदो चिसो पल
जब हिंऊको च्यादर ओढेर झर्दछ
अनि निशाचर समय
माईनसमा झरेको तापक्रमसंगै
नाडी छामेर सुन्दछ मेरो ढुकढुकी
तर पनि जम्दैन मेरो रगत
रोकिन्न मेरो धड्कन
जंहा,मेरो नसा नसामा
बगिरहन्छ हरदम हरपल
तिम्रो एउटा मिठो आभाष
न्यानो स्पर्श बनेर !

कवि